Mijn grootse cultuurshock: de supermarkt

Ik heb vrijdag mijn eerste footballgame gezien! (let op, is geen voetbal, maar American football). Jeetje wat een teamspirit! Ik stond in één grote paarse gillende menigte. (paars en goud zijn de schoolkleuren) Uiteindelijk heeft ons team met 21-6 gewonnen. (kwam ik pas op maandag achter) 2 Mexicaanse jongens hebben nog geprobeerd om uit te leggen wat de regels waren, maar voelde me net de vrouw die niet snapt wat buitenspel is. We hebben nu ongeveer al van 10 verschillende fanatieke Mesa High School fans gehoord dat MHS de beste school is van heel Arizona, (dan heb ik het dus niet over de leerlingen die dat zeggen, maar leraren en de directeur) ook echt de enige met tradities (de school bestaat al 110 jaar) ik noem het gewoon vastgeroest. Toch begin ik steeds enthousiaster te worden. Ik vind het echt geweldig dat iedereen hier echt fanatiek van zijn school houdt, omdat het de plek is waar ze zich thuis willen voelen. Het hele sociale leven van studenten speelt zich op de campus af. Iedereen heeft een club. Ik nu ook! Ik ga naar de eenwielerclub. Nog even geprobeerd om er een circusclub van te maken, maar daar viel niet over te piekeren. Kirsten zit in de Germanyclub. Ik heb de eerste meeting bijgewoond, maar toen ze vertelden dat ze een spelletjesdag, een chocoladedag een cultuurdag en een oktoberfest in september hebben heb ik besloten dat het niet mijn ideale club was. (kom op zeg, welk volk gaat er nou weer een oktoberfest houden in september!).

Waar ik ook steeds meer lol in begin te krijgen is fotografie. Ik leer nu met een heel oude camera te fotograferen. Vervolgens moet ik zelf de negatieven ontwikkelen in een heel donkere kamer. De eerste keer dacht ik dat er rood licht zou zijn, dat was er dus niet. Sta je dus in een pikkedonkere kamer met 20 mensen en je hebt geen idee wat je moet doen. Mijn partner had het al in geen 5 jaar gedaan, dus dat schiet ook niet echt op. Uiteindelijk heeft mijn leraar de film in een soort spiraal gedaan en daarna in een tank. De les daarop heb ik het geoefend en nu zou ik het moeten kunnen. (In theorie, in de praktijk lukt het nog steeds niet…) Ik kick echt onwijs op om alles te ontwikkelen en ook echt een eindresultaat te hebben. Bij de digitale fotografie heb ik altijd het idee dat er niet echt een eindwerk is, gewoon omdat ik nooit het geld wil uitgeven voor de echte afdrukken. Nu moet ik ook wel zeggen dat ik zwart wit fotografie echt onwijs mooi vind.

Verder heb ik mijn fashiondesign laten vallen. Het huiswerk was te veel en zo’n modequeen ben ik nou ook weer niet. In plaats daarvan zit ik nu in een organisatieklas. Ik heb vandaag de eerste les gehad en het is echt geweldig. We moeten in deze klas dus alle proms, dansen, wedstrijden enz. enz organiseren. In de les zijn allemaal hele gezellige vrolijke en ongeremde mensen. Zag gelijk allemaal Milou’s en Claudia’s rondhuppelen, en de teacher (ook mijn dramadocent) is al net zo gepassioneerd over haar vak als Gerdien. Ik weet dus echt dat ik daar op mijn plek zit. Ik zie hier heel veel mensen die me aan mensen en vrienden in Nederland doen denken. Iemand doet me hier zelfs aan mijn grote zus Lotte denken. Dit is heel moeilijk, want het zijn niet mijn vrienden en eigenlijk ken ik ze helemaal niet. En mijn familie en vrienden zitten verdikkie in dat koude kikkerlandje! Ik zou zo graag af en toe een life camera bij me willen hebben zodat jullie allemaal kunnen zien hoe mijn leven hier is en hoe ik me hier gedraag.

Wat ik helemaal ben vergeten om te vertellen de laatste keren is over de supermarkten. Neem de plaatselijke Albert Heijn voor je en doe het dan keer 20. Zo, nu weet je ongeveer hoe groot de supermarkt hier is. Echt zo bizar, schrok me helemaal dood. Je moet je dus eerst langs alle kledingrekken, scrapbookmaterialen en wasmanden wringen om bij de groenten te komen. Nu is dit voor de gemiddelde Amerikaan misschien te ver, dus zullen ze niet verder komen dan de verleidelijk goedkope fastfood en de goedkope Ben en Jerry´s. Ok, dat je niet langs de B en J kan zonder een pot te kopen, is voor mij als verslaafde zeer begrijpelijk, de potten zijn hier maar $2,50, maar dat je zo graag fastfood wil kopen is voor mij een raadsel. Michele houdt er van om ingevroren hotdogs te verwarmen in de magnetron en ze dan op een stokje op te eten. De geur doet me aan echte ingevroren in de magnetron opgewarmde hondenvlees denken, dus durf dus ook niet te proberen of het een beetje smaakt. Alleen de geur is al genoeg om de volgende 2 uur niet te kunnen eten. Voor mij effectief, voor Michele een stuk minder. Nu moet ik wel zeggen dat groeten hier echt onwijs duur zijn en alle voedsel dat druipt van het vet is erg goedkoop (zie de XXXL big mac voor $0,99).

Maar, Kirsten en ik doen er echt alles aan om goedkoop en gezond eten te koken. Is soms nogal moeilijk met de allergieën van Michele. Ze mag geen kaas, venkel, melk, bladerdeeg, prei, uien en ga zo maar door. Als je me een beetje kent, is er geen gerecht wat ik maak zonder kaas, dus het is moeilijk om het allemaal zo te maken dat ze alles kan eten. Soms moet ze zelf koken als ik iets maak wat ze niet kan eten. Ik en Kirsten zagen het nou niet echt zitten om iedere week hetzelfde te eten. Om nog even door te gaan over de Wallmart, ze hebben er dus ook goudvissen, keukengerei, stoffen (om te naaien), schoenen, vaginale zepen, en ongeveer meer haarspullen dan de gemiddelde Kruidvat in Nederland zal hebben. En tot mijn grote verbazing kwam ik dus ook geweren tegen. Die kan je hier dus gewoon in de winkel kopen! Als ik ergens in de grote chaos van mijn bestaan en kamer mijn kleine cameraatje kan vinden, zal ik de foto’s er ook op zetten. (is dus echt onder voorbehoudt!)

De volgende keer ga ik denk ik op aandringen van Jan het verhaal over de ‘Nurse’ en mijn jurkje met zonder inkijk vertellen. En als er heel veel animo is, zal ik ook nog vertellen hoe de bureaucratie hier werkt om in de les naar de wc te gaan. Dus, blijf mijn blog vooral volgen!

Ik vind het echt heel moeilijk om tijd te vinden tussen alle activiteiten (Iedere woensdag naar de kerkclub, om te sporten, niet omdat ik eindelijk mijn ware geloof heb gevonden) en huiswerk (Leraren kicken hier op veel huiswerk één dag van te voren geven) Ik merk dat ik het ook wel fijn vind om dit bij te houden. Een soort van dagboek. (Zonder details van knappe jongens en vervelende moeders natuurlijk!)

Tot de volgende keer!
x