Mijn eerste schooldagen

Kirsten en ik schrokken ons dood toen we voor het eerst op onze school kwamen. Doordat Michele vroeg ergens moest werken, hebben we ons 45 moeten vermaken voor de bel ging. Ik wist meteen weer hoe het voelde om een eersteklasser te zijn. Je denkt na over elke actie (is het geen nerdgedrag) en kijkt af en toe voorzichtig rond (val vooral niet op!)
De school is echt heel groot, dat heb ik echt aan alles gemerkt. Je hebt maar 6 minuten om naar je volgende lokaal te gaan. Dat is dus echt veel te kort! Van 12 tot 1 hebben we pauze, voor die tijd lukt het niet om naar de wc te gaan omdat je moet rennen voor het volgende lokaal. Als je te laat komt, moet je naar de “sweep” (reinste kindermishandeling). Dat houdt in dat je in de brandende hitte en zon het schoolplein moet schoonmaken. Nou komt hier niemand vrijwillig uit de schaduw, omdat het daar niet te harden is. Moet je nagaan dat je in die hitte dan ook echt nog wat moet doen.
De klassen bestaan dus echt uit 30-40 mensen. Ik schat dat we bij tekenen met ongeveer 60 mensen in een lokaal zitten, meneer Obama vond het nodig om te bezuinigen op onderwijs.

Het eerste uur heb ik altijd drama. Het is echt laag niveau en nou niet echt uitdagend. Ik haal meestal mijn lol uit het kijken naar mensen die heel hard hun best doen om geweldig te acteren, zouden ze vooral niét moeten doen! Samen met Kirsten heb ik het uur daarna engels. Gelukkig is de lerares erg aardig, de vorige keer was ze helemaal door dolle toen ze erachter kwam dat ze zelfs 3 exchangestudents in haar klas had.
Ondertussen kennen we al 2 buitenlandse studenten. De 3e uit Japan missen we nog. Er is een meisje uit Nieuw-Zeeland (zit met mij in de klas bij engels en tekenen) en een meisje van 18 uit Belgie. Ik hoopte heel erg dat ze vlaams zou spreken, maar ze sprak Frans. Ook leuk om mee te oefenen natuurlijk! Vrijdag hebben we met haar geluncht, ze is een beetje verlegen maar erg aardig.

Het derde uur heb ik fotografie. Echt super, ik heb vrijdag contractafdrukken leren maken. Een beetje de voorloper van de echte fotografie. Het is de bedoeling dat je een fotopapier en vervolgens een voorwerp erop legt. Dan zet je er een aantal seconden licht op. Na een ontwikkelbad, stopbad, fixeerbad, spoelbak en het föhnen heb je een negatieve afdruk van een voorwerp. Echt heel tof effect vind ik. Voor mij een beetje dezelfde lol als een munt neerleggen en met een potlood de afdruk op een papiertje krassen.

Design is tot nu toe echt een piece of cake. Ons huiswerk was een T-shirt inkleuren. Dat gaat dus niet echt heel moeilijk worden.
Spaans heb ik samen met Kirsten. We mogen de lerares niet. Het is het type ‘als je doet alsof je het leuk vindt om les te geven, dan zal het allemaal een stuk minder erg worden’. Na de eerste les maakte Kirsten de opmerking dat ze niet echt is. Kan ik me wel in vinden. Ze probeert er in ieder geval een lollige draai aan te geven.
Tekenen is vooral vol. Er zitten te veel mensen aan een te klein tafeltje gepropt. Ik heb een konijn leren tekenen. Na afloop kreeg ik van de leraar de vraag of het een konijn een dag voor Kerstmis is getekend. Oké, ik geef toe, hij was nogal aan de bolle kant.

Wat ik echt kinderachtig vind is dat je bij iedere les een echt contract moet tekenen over je gedrag. Er staan dingen in als; “Ik zal de bevelen van mijn leraar opvolgen”, en “Ik steek mijn hand op als ik iets wil vragen”. Dat is zojezo iets waar ik me mateloos aan erger op mijn school. Je wordt niet geacht om ergens over na te denken en al helemaal niet om ergens zelf over te beslissen. We worden als een kudde domme schapen behandeld. Als je niet opvalt, is er niets aan de hand, maar denk vooral niét zelf na! Eigenlijk gaat het hier zo met alles.

Voor ik naar Amerika ging, heb ik het besluit genomen om niet dikker te worden. Gisteravond (10 uur) heb ik dan eindelijk het moedige besluit genomen om te gaan rennen. Na drie kwartier enthousiast rondhuppelen kwam ik tot de conclusie dat ik verdwaald was. Sta je dus aan een snelweg in je korte broekje en zonder richtingsgevoel. Toen ik het echt niet meer wist heb ik Michele gebeld en gevraagd f ik was. Of Mark me moest komen ophalen. Ik heb het aanbod aangenomen toen ik erachter kwam dat ik 3 straten terug moest, waar ik eerder was ingerend. Heel fijn om thuis te komen en kirsten bijna op de grond viel van het lachen, vandaag bekende ze dat ze de vorige keer ook verdwaald was.

Voor morgen heb ik geen spinazieprutje op het menu, maar wortel-venkelsoep. Eens kijken of ze dat wel lusten.

Tot snel!

P.s. Een paar adressen van andere high-school gangers:

http://marleenhemmes.waarbenjij.nu/

http://larissa1992.waarbenjij.nu/

http://www.freewebs.com/eliseusa/

http://www.esmeeindeusa.nl/

P.s.s. Misschien volgen er ook nog foto's. Moet even kijken welke bij het verhaal passen.