Roodkapje in scheurend in een truck door de desert
Door: Coos
13 November 2009 | Verenigde Staten, Mesa
Allereerst natuurlijk Halloween! Hierop heb ik me al sinds het begin van mijn verblijf in de usa verheugd. We hebben trick and treat gespeeld, dat houdt in dat je langs de deuren gaat met een kussensloop of een tas en om snoep vraagt. Normaal is dit iets dat door kinderen tot 10 jaar wordt gespeeld, maar ik kom uit Nederland en ben exchangestudent, dus voor mij rede genoeg om wat echte Amerikaanse cultuur te proeven, me in een roodkapje-jurkje te hijsen en langs de deuren te gaan met Mark en Kirsten. Eigenlijk zouden we met vrienden gaan, maar die hadden helaas opeens andere plannen, dus dat feest ging niet door. Die avond hebben we wel onze buiken volgepropt tot we misselijk waren op een logeerpartijtje in het huis van Noura. De volgende dagen heb ik buikpijn gehad en een tijdelijk “iets gevormder” buikje. (Ik wil absoluut niet suggereren dat ik dik begin te worden, op zijn hoogst begin ik iets Amerikaanser te worden)
Vorig weekend ben ik met de exchangers naar de kermis gegaan. Dan moet je dus niet denken aan een lullige Nederlandse kermis, maar zoals op z’n Amerikaans size XXXXXXXL. Het kermisoppervlak was omgerekend 1 bij een halve kilometer oppervlakte, volgepropt met eetkraampjes, onnodige souvenirwinkels, oncharmante mensen, attracties en nog veel meer eetkraampjes. Noura was die dag nogal down en wilde graag in een monsterlijke attractie, dus heb mijn moed bij elkaar geschraapt en besloten met haar mee te gaan. Dat ding had 2 hele lange armen die ronddraaiden en in die dingen ging je ook nog eens over de kop. Dat doe ik dus NOOIT meer… Ik kwam er kotsziek uit, maar Noura was blijer dan ooit. Tja, je moet iets voor over hebben om vrienden blij te maken. Aan het einde van de avond in een groot reuzenrad waar we overzicht hadden over de hele kermis met lichtjes. (Zie de foto’s!)
Het weekend verbleef de “nepdochter” van Mark en Michele hier. Ze komt hier al over de vloer sinds ze 14 was. Ondertussen is ze 27 en ze is geweldig! De eerste keer dat ik zag was ik al helemaal dol op haar, het is een heel spontaan en gezellig persoon die een lekkere babbel heeft, maar ook heel goed kan luisteren. Ik ben met haar en één van haar vrienden (Austin) in een truck naar de woestijn gegaan om daar offroad te gaan scheuren. De jongen die reed, vertelde achteraf dat hij een aantal tricky momenten had gehad, maar gelukkig is alles goed gegaan. (Geloof dat zijn veringen er best erg aan toe waren.) Daarna in Austin’s huis wat gegeten en een film gekeken. Heb Cassie maar 4 dagen leren kennen, maar mis haar toch. (Mama, mag ik haar mee naar huis nemen?)
Vorige woensdag was het hier veteranendag, dus dat betekent een dag vrij. Toen ik een jaar of 11 was, heb ik ooit op televisie iets gezien over een heel groot glazenhuis waar planten in gebouwd werden en onderzoek werd gedaan. 6 Jaar later, heb ik dit in het echt gezien! Ik ben in Biosphere geweest. Wikipedia kan het gelukkig weer eens briljant omschrijven:
Biosphere 2 (Engels: Biosphere 2) is een 1,27 hectare grote constructie in Oracle (Arizona) (VS), gebouwd om een gesloten ecologisch systeem na te bootsen.
Het is tussen 1987 en 1989 gebouwd door Space Biosphere Ventures, een bedrijf dat wordt beheerd door John Polk Allen en Margret Augustine en werd in de jaren negentig gebruikt om te zien of mensen konden leven in een gesloten biosfeer, terwijl ze ook wetenschappelijke experimenten uitvoerden. Het onderzoek toonde het gebruik aan van gesloten biosferen in ruimtekolonies, en de manipulatie van een biosfeer zonder dat van de aarde te beschadigen.
Ik vond het echt onwijs interessant om dit onderzoek in “real life” te zien. Het is echt ongelofelijk wat daar allemaal kan worden nagebootst. Er een echte oceaan, een tropisch regenwoud, een woestijn, regensimulators, temperatuurregelaars en de meest bijzondere andere technische snufjes. Ook hiervoor, zie de foto’s.
Later die dag hebben we een gesprek gehad met de organisatie. Helaas gaat het nog steeds niet goed tussen mij en Kirsten, Mark en Michele weten niet goed meer wat te doen, dus is er contact opgenomen met de organisatie. Hopen dat het goed komt.
Vorig weekend ben ik met de exchangers naar de kermis gegaan. Dan moet je dus niet denken aan een lullige Nederlandse kermis, maar zoals op z’n Amerikaans size XXXXXXXL. Het kermisoppervlak was omgerekend 1 bij een halve kilometer oppervlakte, volgepropt met eetkraampjes, onnodige souvenirwinkels, oncharmante mensen, attracties en nog veel meer eetkraampjes. Noura was die dag nogal down en wilde graag in een monsterlijke attractie, dus heb mijn moed bij elkaar geschraapt en besloten met haar mee te gaan. Dat ding had 2 hele lange armen die ronddraaiden en in die dingen ging je ook nog eens over de kop. Dat doe ik dus NOOIT meer… Ik kwam er kotsziek uit, maar Noura was blijer dan ooit. Tja, je moet iets voor over hebben om vrienden blij te maken. Aan het einde van de avond in een groot reuzenrad waar we overzicht hadden over de hele kermis met lichtjes. (Zie de foto’s!)
Het weekend verbleef de “nepdochter” van Mark en Michele hier. Ze komt hier al over de vloer sinds ze 14 was. Ondertussen is ze 27 en ze is geweldig! De eerste keer dat ik zag was ik al helemaal dol op haar, het is een heel spontaan en gezellig persoon die een lekkere babbel heeft, maar ook heel goed kan luisteren. Ik ben met haar en één van haar vrienden (Austin) in een truck naar de woestijn gegaan om daar offroad te gaan scheuren. De jongen die reed, vertelde achteraf dat hij een aantal tricky momenten had gehad, maar gelukkig is alles goed gegaan. (Geloof dat zijn veringen er best erg aan toe waren.) Daarna in Austin’s huis wat gegeten en een film gekeken. Heb Cassie maar 4 dagen leren kennen, maar mis haar toch. (Mama, mag ik haar mee naar huis nemen?)
Vorige woensdag was het hier veteranendag, dus dat betekent een dag vrij. Toen ik een jaar of 11 was, heb ik ooit op televisie iets gezien over een heel groot glazenhuis waar planten in gebouwd werden en onderzoek werd gedaan. 6 Jaar later, heb ik dit in het echt gezien! Ik ben in Biosphere geweest. Wikipedia kan het gelukkig weer eens briljant omschrijven:
Biosphere 2 (Engels: Biosphere 2) is een 1,27 hectare grote constructie in Oracle (Arizona) (VS), gebouwd om een gesloten ecologisch systeem na te bootsen.
Het is tussen 1987 en 1989 gebouwd door Space Biosphere Ventures, een bedrijf dat wordt beheerd door John Polk Allen en Margret Augustine en werd in de jaren negentig gebruikt om te zien of mensen konden leven in een gesloten biosfeer, terwijl ze ook wetenschappelijke experimenten uitvoerden. Het onderzoek toonde het gebruik aan van gesloten biosferen in ruimtekolonies, en de manipulatie van een biosfeer zonder dat van de aarde te beschadigen.
Ik vond het echt onwijs interessant om dit onderzoek in “real life” te zien. Het is echt ongelofelijk wat daar allemaal kan worden nagebootst. Er een echte oceaan, een tropisch regenwoud, een woestijn, regensimulators, temperatuurregelaars en de meest bijzondere andere technische snufjes. Ook hiervoor, zie de foto’s.
Later die dag hebben we een gesprek gehad met de organisatie. Helaas gaat het nog steeds niet goed tussen mij en Kirsten, Mark en Michele weten niet goed meer wat te doen, dus is er contact opgenomen met de organisatie. Hopen dat het goed komt.
-
13 November 2009 - 08:32
Patricia VB:
Mopp!! Leuk om weer wat van je belevenissen te lezen! Gaaf dat je bij Biosphere bent geweest, lijkt me erg tof om te zien. Las op je msn dat je ff een dip hebt. Volkomen legaal natuurlijk, maak je niet te druk en hou je taai. Komt allemaal goed! Je bent een bikkel ;-). Heel veel liefs vanuit een regenachtig, guur Nederland. Patries -
15 November 2009 - 18:37
Wolke:
Leuk al die belevenissen:D ik wou nog even wat zeggen over je 'artikel' in de knots ! Leuk joh !!
xxx -
19 November 2009 - 13:36
Bernadette:
Hai Eva,
Goed zeg om te lezen dat je op pad bent gegaan als Roodkapje!!! Geweldig, je moeder en Jan heb ik van het weekend gezien en die vertelde ook dat je in een jeep was wezen rauzen, gaaf hoor! Wij hebben dat ik Mexico gedaan, heel gaaf was dat.
De foto's laten inderdaad zien dat die kermis echt niet normaal groot is... En die man met dat blauwe shirt. Euh, nee... getver...
Goed te lezen dat je het goed kunt vinden met die nepdochter van M&M. Kan je daar niet langsgaan af en toe? Of woont die erg ver weg?
En balen om het laatste zinnetje te lezen, jammer dat jullie er niet samen uitkomen zeg. Als je erover wilt schrijven weet je me te vinden he!
Dikke knuffel en tot gauw!
Bernadette -
27 November 2009 - 09:48
Didi:
Waar ik jaloers op ben: Biosphere bezoek, karren door de woestein, grootste kermis ooit. Minder jaloers op Haloween, bergen snoep, en zeker niet jaloers op je "relatie" met Kirsten: ik ben opgegroeid met een zus van 1 jaar ouder en mijn herinnering daaraan is: we vochten elkaar de keet uit. Het is wel allemaal goed gekomen, en met jou komt het zeker en vast ook goed!!
Dag meid, wacht vol nieuwsgierigheid op je volgende verhaal. Kus Didi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
